Kom, laat me je meenemen
Laat je hand in mijn hand vallen en
laten we afdalen naar de plek waar we samen verdwalen
Laat je voeten het vaste voetpad vinden die ik heb gelegd
Je vingers de muren voelen die de warmte van mijn hart bedoelen
Laat ze afglijden naar de deurknop waar je nooit eerder voor bent gestopt

maar onbewust al heel vaak hebt aangeklopt
en laat je ogen zien wat je gedachten herkennen.

Het licht valt over de vliegenmeppers in de hoek en een koplamp van een scooter
Het maakt zijn weg naar het bureau, waar een klein kettinkje over de spiegel het even vangt
En terwijl je verder de ruimte in stapt betrapt het licht de tafel, waar patat, bitterballen,
kaasstengels, Turks, wijn, twijfelachtige zwarte koffie en de juiste pillen

om de eerste en laatste herinneringen gillen

Neem alles in je op
Laat het zonlicht alles vangen

Vergeet wat er niet gezegd wordt en hoor wat geluidloos gefluisterd wordt

Deze kamer, die is niet van mij,
Deze kamer, dit is wij

Richt je hem verder in met mij?